Op Radio 2 was deze namiddag een speciale uitzending van “De Pré historie” te horen als hommage aan radiocoryfee Lutgart Simoens die gisteren is overleden.
“De moeder van Radio 2 is niet meer”, stak presentator Guy De Pré van wal. “Lutgart Simoens, de engel van Vlaanderen, is voorgoed naar de radiohemel vertrokken. Lutgart zou Lutgart niet zijn geweest, mocht ze niet op een pakkende, maar ook humoristische wijze, afscheid nemen van jullie allemaal.”
Daarna volgde een kort, mooi afscheidsgedicht van Simoens dat ze zelf nog heeft ingesproken. Je kan het hieronder beluisteren en lezen:
“Mijn klein afscheid”
Hier ligt het stilgevallen hartje van Lutgartje.
De plaat gepoetst, het is voorbij,
voor haar staat vragen nooit meer vrij.
Als mijn lied is uitgezongen,
en ’t met leven is gedaan,
als mijn spons is uitgewrongen,
zal ik zonder morren gaan.
Laat de zeisman dan maar komen,
’t lied is uit, ’t is mooi geweest.
Laat mij dan maar eeuwig dromen,
van een eeuwig durend feest.
Als niets meer moet en niets meer kan,
begraaf mij dan naast mijn stille, lieve man.
De luisteraars zijn mijn beste vrienden
Simoens voegde er nog smak dankbaarheid aan toe. “Ik heb een rijk leven gehad, op alle gebied”, zei ze nog. “Daarvoor bedank ik vooral de luisteraars. Zij zijn de mensen die mij gevormd hebben, die hebben gemaakt wie ik op de radio geworden ben.”
“Dus de luisteraars, die ik niet ken, die ik nooit gezien heb, maar die wel geregeld schreven, zijn eigenlijk mijn beste vrienden. Hen heb ik gemist. Maar ik ben dankbaar voor alles wat ik heb gekregen in het leven, mijn kinderen, de radio en de liefde.”
Beluister hieronder een langer fragment uit “De Pré historie” met Lutgart Simoens:
Lutgart Simoens overleed gisteren op 92-jarige leeftijd. Op haar dood komen veel reacties. Die kunt u hier lezen. “Het Journaal” heeft haar leven en werk in deze reportage samengevat:
